“Jij bent van Kind aan huis, hè? We gaan nú een plan maken hoe we dit varkentje gaan wassen.”

Irini werkt samen met Leen. Allebei zijn ze coördinator bij Kind aan Huis. Doordat mijn afspraak met Irini plaatsvond op het kantoor dat ze delen, is het een dubbelinterview geworden.

Geweldige vrijwilligers

Irini: “We hebben net de kerstborrel achter de rug met onze geweldige vrijwilligers. Daar zijn we nu van aan het nagenieten. De vrijwilligers doen zoveel mooie dingen voor de gezinnen. Ze zijn op dit moment met 25, vooral vrouwen. We komen uit met het werk, maar kunnen er altijd meer gebruiken.“

Leen: “Ik ben eigenlijk coördinator, maar ik ondersteun op dit moment zelf een gezin. Gewoon omdat ik vind dat ze geholpen moeten worden en er even geen vrijwilliger beschikbaar is.”

De gewone dingen

Irini: “De vrijwilligers lopen vaak mee met een gezin en doen de gewone dingen met hen samen. Er is genoeg problematiek, maar het is voor hen fijn om de gewone dingen samen te doen. Meegaan naar het ziekenhuis bijvoorbeeld.”

Leen: “Of een vrijwilliger gaat mee naar een 10-minuten gesprek op school om uit te leggen: “dit kun je best vragen aan de juf””

Irini: “Ik kreeg laatst een appje van een expat met de vraag waar sinterklaas aankomt. Dan kon ze haar zoontje meenemen. Dat vind ik zo leuk, ik help dan graag.”

Matchmakers

Irini: “We zijn eigenlijk een soort relatiebemiddelingsbureau, matchmakers. We koppelen vrijwilligers aan gezinnen die hulp nodig hebben. Als we kennismaken met een gezin, kijken we onder andere of het wel fijn is voor de vrijwilliger om er te komen. Als je binnenkomt en de moed zakt je in de schoenen, dan is het misschien eerder werk voor een professional.”

Leen: “Er is geen heel harde grens, maar we koppelen onze vrijwilligers niet aan mensen met bijvoorbeeld zware psychische problemen of een verslaving.”

Bij de mensen thuis

Irini: “Wat dit werk zo mooi maakt, is dat we bij de mensen thuis mogen komen om kennis te maken. We komen niet als hulpverleners, maar echt als onszelf. Dat doen de vrijwilligers tenslotte ook. Als het bijdraagt aan het gesprek, kan ik gewoon vertellen dat ik ook twee zoons heb met autisme. Dat doe ik natuurlijk niet bij iedereen. Maar het helpt soms om het persoonlijk en laagdrempelig te houden.”

Bevallingen

Irini: “Ik ben nu 11 jaar coördinator van Kind aan huis. Ik heb nog nooit gedacht: nu ben ik er wel klaar mee, ik heb alles wel gehoord. Bijzondere momenten zijn er genoeg.

Zo ben ik al twee keer bij een bevalling geweest. Het behoort natuurlijk niet tot mijn curriculum. Maar als iemand me vraagt om erbij te zijn en ze heeft verder niemand, dan zeg ik geen “nee”. Het is op zulke momenten belangrijk dat je er gewoon bent, vind ik. Iemand moet het doen. Ik kan me de eerste keer nog goed herinneren. De verloskundige zei tegen mij: “Jij bent van Kind aan huis, hè? We gaan nú een plan maken hoe we dit varkentje gaan wassen.””

Buurtgezinnen

Irini: “Eigenlijk is de samenwerking met Buurtgezinnen tot stand gekomen doordat Welsaam ons samen een budget gaf. Het moest, maar we zijn er blij mee. Zij koppelen gezinnen aan elkaar. De samenwerking zorgt ervoor dat we de vraag als uitgangspunt nemen. Nanneke (van Buurtgezinnen) wist bijvoorbeeld dat wij een Braziliaanse vrijwilliger hebben. Die konden we mooi koppelen aan een Braziliaans gezin.”

Uitdaging: Ontwikkeltafel Jeugd in Gezin

Irini: “Ik ben kartrekker van ontwikkeltafel Jeugd in Gezin. Er zijn veel partijen bij dit onderwerp betrokken en willen daarom graag aansluiten. Inmiddels is het een ontwikkeltafel van 30 deelnemers. We vragen ons af: hoe behouden we slagkracht? En hoe zorgen we dat iedereen betrokken blijft?”

Irini ziet het volgende interview graag met:

Iemand van de Voedselbank, die hebben het vast heel druk in deze tijd. Het maakt niet zoveel uit wie, het mag ook een vrijwilliger zijn.

Je bereikt Irini en Leen via: I.Boxma@solidez.nl en L.Verhoeven@solidez.nl