“Wij verlagen de drempels”

Sinds vorig jaar heeft Wageningen twee cultuurverbinders. Marwah Mohammed en Shishay Tecle zijn zelf ooit gevlucht, nu helpen ze statushouders om te participeren in de Nederlandse samenleving. Maar ook om misverstanden bij instanties en organisaties weg te nemen. “Wij verlagen de drempels tussen verschillende culturen.”

Marwah komt oorspronkelijk uit Jemen, Shishay uit Eritrea. Omdat zij zelf Arabisch en Tigrinya spreken, kunnen ze nieuwkomers helpen. “Wij kennen hun taal, cultuur en religie. We zijn in dienst van Vluchtelingenwerk. We helpen statushouders die in Wageningen zijn komen wonen. Die willen dolgraag integreren, maar dat is best lastig. Daarvoor hebben ze hulp nodig en die bieden wij. Het draait daarbij om meer dan alleen Nederlands leren en werken. We laten zien dat je via sport, buurtwerk of vrijwilligerswerk ook kunt integreren. Dat vinden ze vaak raar, want in hun eigen land is dat niet bekend. Maar we leren ze ook dat je in Nederland voor je mening mag uitkomen. Dat de overheid er is om je te helpen, niet om je te straffen.”

Bij het verlagen van drempels hoort dat Marwah en Shishay ook adviezen geven aan de gemeente en maatschappelijke organisaties. “Wij hoorden bijvoorbeeld dat een klantmanager van de gemeente vroeg naar een CV. En of een statushouder ook hobby’s had. Voor Nederlanders heel normale vragen, maar voor mensen uit andere culturen soms niet. Ze weten soms niet wat een CV is. En het concept hobby’s kennen ze soms ook niet. Ander voorbeeld; aan een statushouder werd gevraagd of hij in zijn land van herkomst gewerkt had. De man was daar boer. Hij zag dat echter niet als werk, maar als een manier om in zijn levensonderhoud te voorzien. Hij antwoordde dus dat hij nooit gewerkt had.”

Wat kunnen Wageningers zelf doen om hun nieuwe stadgenoten welkom te heten? “Dat hoeft helemaal niet zo moeilijk te zijn. Laat de kinderen samen spelen. Nodig ze uit om iets te komen drinken of eten. En als je elkaar taal niet spreekt? Ook non-verbaal kom je een heel eind. Een vriendelijke begroeting of een glimlach maakt al zoveel verschil.”

—

Dit verhaal verscheen op 9 maart in De Stad Wageningen en is geschreven door Kees Stap