Wageningen kent veel mantelzorgers die vaak dag en nacht klaarstaan voor hun ouder of naaste. Dat vraagt veel van hen. Om deze mensen een paar dagen te ontlasten organiseert het Odensehuis ongeveer twee keer per jaar een pauzeweekend. Het mes snijdt aan twee kanten: de deelnemers hebben een fijn weekend weg en de mantelzorgers hebben een paar dagen hun handen en agenda vrij.

Dit jaar ging de pauzetrip naar Arcen in Noord-Limburg. Eugenie Kaspori, coördinator van Odensehuis vertelt enthousiast over dit weekend: “We vertrekken op vrijdagmiddag en zetten een aantal activiteiten vast. Dit keer bezochten we de kasteeltuinen, zijn we uiteten geweest en hebben we veel gewandeld. Ook is er ruimte voor spelletjes en een goed gesprek. De dagen vullen zichzelf op een ‘Odensehuis manier’. Het is heel intensief, maar ook ontzettend waardevol en fijn.”

Voorspelbaarheid
De gemiddelde groepssamenstelling bestaat uit acht deelnemers en vier begeleiders. Eugenie: “We merken dat mensen graag meegaan, zeker als ze al eens mee zijn geweest. Het is tegelijk ook spannend, hoe is het om een heel weekend van huis te zijn? We houden daar in de samenstelling van de groep rekening mee. Zo zorgen we dat iedereen op zijn gemak is.
Het is heel belangrijk dat je voorspelbaarheid inbouwt. We geven vooraf informatie over wat de deelnemers kunnen verwachten en wat er tijdens het weekend te doen is. We hangen overal bordjes op de deuren en iedere deelnemer heeft een maatje.

We zouden graag ook mensen van buiten het Odensehuis meenemen op zo’n weekend. In de praktijk blijkt dat echter lastig. De deelnemers vinden het al heel spannend, en dat geldt ook voor de mantelzorgers. We willen dit concept graag toegankelijk maken voor andere organisaties. Daarom werken we aan een draaiboek dat iedereen buiten het Odensehuis kan gebruiken.”

Nieuwe vrienden
Dat een weekend weg een groter effect heeft dan een kop koffie in Wageningen blijkt uit de reacties van de mensen die meegaan. “Deelnemers zeggen na afloop vaak: ‘ik heb nieuwe vrienden gemaakt’.  Het is net of we met een grote familie op pad zijn. We komen heel dichtbij elkaar. De herinnering aan het weekend blijft bij de een beter hangen dan bij de ander. Daarom maken we achteraf een fotoboek. Dan kunnen we de herinnering blijven ophalen.”

Deelnemer Fred de Vink (87) ging voor de derde keer mee. Fred vertelt: “Het is iets om helemaal aan te bevelen. We hebben zoveel lol en ook serieuze gesprekken gehad. Iedereen heeft iets anders te vertellen. Dat gaat de hele dag door. Mensen moeten wel een beetje kunnen lopen. Dat ging bij mij niet helemaal goed, maar dat lag ook aan mijn schoenen. Gelukkig was er een rolstoel voor mij beschikbaar.
’s Avonds zingen we liedjes met elkaar, dat is ontzettend gezellig. Dan wordt er gezegd: we gaan om 10 uur naar bed. Maar natuurlijk wordt het dan 12 uur… De dag erna hebben we lekker aan de Maas zitten leuteren. Het is een heel gezellig stel.”